top of page

FOLLOW ME:

  • Facebook Clean Grey
  • Google+ Social Icon

RECENT POSTS: 

Er zijn nog geen tags.

SEARCH BY TAGS: 

Kunst hoeft niet op kunst te lijken om kunst te zijn……


Vandaag gaan we terug naar het midden van de vorige eeuw. Het is 1950, Robert Rauschenberg op dat moment nog een totaal onbekende kunstenaar broeit al een tijdje op een geniaal plan. Deels om zijn leraar te pesten maakt hij een serie witte schilderijen, een parodie op het abstracte expressionisme, een ode aan Malewitsj’ beroemde schilderij wit op wit. (1918) Voor Rauschenberg zelf was het een test: “Hoe ver kun je met een voorwerp gaan, terwijl het toch iets blijft betekenen”. Het werk “White Paintings” (1951) lokte opmerkelijke reacties uit. Er gebeurt altijd wel wat op een wit schilderij, het licht tekent elk moment van de dag andere vormen op het doek, stof wordt zichtbaar, bij het bekijken valt je eigen schaduw op het doek en vooral “eigen gedachten” krijgen alle ruimte. En dat is voor veel mensen een brug te ver. Je snapt wel dat toen de “White Paintings” in het openbaar getoond werden dat ze naast bijval, ook hoon en spot opriepen. Maar opmerkelijk was ook dat veel mensen de kunstenaar Rauschenberg een bijzondere kunstenaar vonden.

En dat maakte hij waar met zijn moedige en opmerkelijke plan om de beroemdste en de meest gerespecteerde kunstenaar van zijn tijd, (Willem de Kooning) een impertinente vraag te stellen: “mag ik een van uw tekeningen uitgummen?”

Je kunt je voorstellen dat Rauschenberg toen nog een onbekende, jonge kunstenaar ontzettend zenuwachtig was toen hij aanbelde en hoopte dat de kunstenaar niet thuis was. Maar hij deed de deur open en liet de jongen binnen. Na zijn vraag bleef het lang stil….

De Kooning begon met te zeggen dat hij het geen goed idee vond, maar dat hij de ambities van een jonge mede kunstenaar niet wilde frustreren. Daarbij stelde hij nog twee voorwaarden, het moest moeilijk uit te gummen zijn en het moest een werk zijn dat De Kooning zou missen als het er niet meer was. Rauschenberg zwoegde een maand lang om de tekening met een gum te verwijderen, maar uiteindelijk bleven slechts de sporen van het gummen achter op papier. Hij bedacht ook een titel: “Erased De Kooning Drawing” en verklaarde het nieuwe kunstwerk voltooid. Wat je, alles overwegende, niet moet onderschatten in dit verhaal, is het vermogen van de kunstenaar om anders te denken en de moed te hebben om het uit te voeren. We hebben allemaal wel eens een goed idee, maar meestal komt het er niet van. Rauschenberg inspireerde veel kunstenaars van zijn tijd en ook die na hem kwamen. “Erased De Kooning Drawing” was een van de eerste voorbeelden van wat tegenwoordig “Performance Kunst” heet. Ik moest aan dit stukje kunstgeschiedenis denken toen ik op een andere manier met verdwijnende beelden in aanraking kwam. We zijn weer terug in het heden, februari 2016 en ik lees over een app

met de naam Snapchat. Hiermee maak je een foto of video van de plek of actie van het moment. De foto of het filmpje stuur je naar een vriend. Deze kan maximaal 1 tot 10 seconden het beeld zien, en dan verdwijnt het beeld. Zo ‘verdwijnen’ dagelijks 400 miljoen beelden. Het is boeiend om na te denken over het “verdwijnende” beeld. Letterlijk maar ook figuurlijk: omdat we de overdosis aan visuele informatie niet aankunnen geven we ze geen blijvende betekenis meer en laten we het aan een app over om ze te vernietigen.

Met het verdwijnen in ons achterhoofd gaan we aan de slag met de volgende opdracht.

Fotografeer een wit vel papier. Bewerk dit met houtskool en ga lekker “tekenen” met je gum. Fotografeer dit minimaal tien keer. Maak hier een kort filmpje van en draai het om. Je ziet dat je “tekening” uitgegumd wordt.


bottom of page